SOLO Showtime {WonHyuk}
มาแล้ววววววว ไปอ่านกันเลยยยยยย บอกไว้ก่อน
NCนะจ๊ะ ไม่ชอบกดปิดน้ออออ แต่อาจจะไม่ดีเท่าไหร่นี่ครั้งแรกที่แต่งเอ็นซีเลย ติชมหน่อยน้าจะได้เอาไปปรับปรุง^^
______________________________________________________________________________________________
........................
........................................
.......................................................
“วะวอน จะให้ฮยอกซ้อมให้ดูที่นี่จริงเหรอ” น้ำเสียงติดจะเขินอายและไม่มั่นใจเอ่ยขึ้นมาทันทีที่เห็นสถานที่ ร่างเล็กที่เปลี่ยนชุดมาให้เหมือบนเวทีคือเสื้อยืดสีขาวบางๆกับกางเกงยีนส์ที่ขาดนิดๆก็ทำท่าจะย้อมสีตัวเองด้วยสีแดงๆซะอย่างนั้น
“ใช่ ทำไมล่ะ รู้ไหมจะเล่นบทโดนล่ามถ้าไม่ลองทำจริงๆก่อนมันจะไม่สมจริงนะ” เสียงทุ้มเอ่ยออกมาจริงจัง ขัดกับแววตาเจ้าเล่ห์ของเจ้าตัวที่คนตัวเล็กคงไม่รู้เพราะเอาแต่ก้มหน้าก้มตามองทางอื่นอยู่
“จริงเหรอ”
“จริง แต่ถ้าไม่ให้วอนดูก่อนอย่าหวังว่าจะได้แสดงชุดนี้เลย”
เสียงเข้มเอ่ยขู่สำทับ ทำเอาคนตัวขาวหน้าขึ้นสีจัดอย่างเขินอาย ก็ในเมื่อตอนนี้สถานที่ที่ซีวอนพามา ก็คือห้องนอนขนาดใหญ่ของซีวอนเองและตอนนี้ตัวเองก็ยืนอยู่หน้าเตียงขนาดคิงไซส์ หัวเล็กๆนั่นก็จินตนาการถึงสถานการณ์ที่อาจจะเกิดขึ้นต่อไปจนเลือดพากันสูบฉีดมารวมกันบนใบหน้า
“กะก็ได้”
เสียงใสเอ่ยออกมา ก่อนที่จะพาร่างของตัวเองไปนั่งบนเตียง โซ่เส้นยาวถูกมัดไว้กับขาเตียงทางหัวเตียงด้านละเส้นโดยฝีมือคนตัวโต มือขาวก็ค่อยๆเอาโซ่มาพันมือตัวเองพอหลวมๆอย่างที่ฝึกมาเป็นการเตรียมพร้อม
“เปิดเพลงให้หน่อยนะ หนึ่ง สอง เริ่ม”
สิ้นเสียงสั่งของคนตัวเล็ก เสียงเบสหนักๆแบบที่เจ้าตัวชอบก็ดังขึ้นพรอ้มกับเนื้อเพลงที่ตอกกลับใครก็ตามที่ดูถูกตนเองอย่างรุนแรง ร่างเล็กในเสื้อยืดตัวบางกับกางเกงขาดๆที่ซีวอนบอกได้เลยว่าเซ็กซี่มาก ก็ปรอยตาขึ้นมามอง ปากเล็กฮัมเนื้อเพลงออกมาพร้อมกับร่างที่โยกไปซ้ายทีขวาทีอย่างคนหมดแรง
ท่าทางที่ทำเอาคนตัวโตทนไม่ไหว ซีวอนรู้ตัวอีกทีร่างใหญ่ๆของตัวเองก็ขึ้นมาคร่อมทับอีกคนเอาไว้ เสียงเพลงเงียบลงเพราะมือใหญ่เอื้อมไปปิด ส่วนคนที่โดนทับอยู่ก็เบิกตากว้างอย่างรับรู้ถึงชะตาของตัวเองซะแล้ว
“วะวอน ฮยอกหนัก ลุกไปเลยนะ”
“ไม่ล่ะ ฮยอกก็ซ้อมต่อไปสิ เดี๋ยววอนจะทำให้ฮยอกเล่นได้สมจริงขึ้นเอง”
จบคำคนตัวโตก็กดล็อกข้อมือทั้งสองข้างเอาไว้กันอีกคนหนี ปากร้อนก็ทาบทับลงมาอย่างรวดเร็ว ทำให้อีกคนที่ตอนแรกต่อต้าน ก็เริ่มเคลิ้มตามคนตัวโตไป
“อะอืม...” เสียงครางลอดลำคอของฮยอกแจดังขึ้นเมื่อริมฝีปากร้อนไล่ลงมาตามซอกคอขาว ไรหนวดจางๆก็ขูดเบาๆทำให้คนตัวเล็กรู้สึกเร็วกว่าที่เคย
ฝ่ามือใหญ่สอดเข้าไปในเสื้อตัวบาง ลูบไปตามด้านหลังคนตัวเล็กอย่างเบามือ ริมฝีปากแสนร้ายกาจก็วกกลับมากดจูบที่ปากอิ่มของคนตัวเล็ก จนสติที่มีอยู่หลุดลอยไป ร่างกายและสมองขาวโพลนไปหมด
“อ้ะ!”
แกร๊ก !!
เสียงใสเผลอสะดุ้งออกมา ข้อมือทั้งสองข้างสะดุ้งขึ้นจนได้ยินเสียงกระทบกันของโลหะ เมื่อริมฝีปากร้อนๆของคนด้านบนเข้าครอบครองเม็ดทับทิมสีหวานตรงกลางหน้าอกโดยผ่านทางเสื้อทั้งสองอย่างไม่ออมแรงข้างราวกับว่ากลัวอีกข้างจะน้อยใจ มือใหญ่ก็เลื่อนลงไปปลดกางเกงยีนส์ตัวสวยลงมาเพียงครึ่งสะโพกเล็ก เรียวขาขาวบีบเข้าหากันแน่นตามอารมณ์ แต่ติดที่อีกคนนั่งคั่นกลางเอาไว้
“ยะหยุดทำไม” เสียงใสถามอย่างไม่เข้าใจเมื่อ คนตัวโตด้านบนหยุดทุกอย่างและผละออกมายิ้มเจ้าเล่ห์ใส่เขา
“เปล่า แต่ฮยอกสวยมาก รู้ตัวไหมว่าวอนจะทนไม่ไหวอยู่แล้วนะ”
เสียงทุ้มที่แหบพร่าไปด้วยอารมณ์เอ่ยออกมา เมื่อผละออกมาแล้วภาพที่เห็นก็คือ คนตัวขาวที่ตาปรอยๆจ้องเขา เสื้อสีขาวบางๆที่เปียกเฉพาะจุดก็ทำให้เห็นไปถึงไหนต่อไหน เรียวขาขาวที่คากางเกงไว้เพียงครึ่งสะโพก ทุกๆอย่างช่างยั่วยวนเขาจริงๆ
“กะก็ ก็ไม่ได้บอกให้ทนนิ” สิ้นคำพูดแสนน่าอายคนใจกล้าก็ได้แต่ซบหน้าลงกับหมอนใบโต เมื่อรับรู้ถึงกางเกงที่ค่อยๆหลุดออกไปทางปลายเท้า
จุ๊บ!
“พูดจาแบบนี้ อย่าหาว่าวอนไม่เตือนนะ”
จบคำพูดนั้น คนตัวโตก็ดึงเสื้อตัวบางมาไว้เหนืออก ปากร้อนก็ก้มลงจู่โจมกลางหน้าอกทั้งสองข้างทันที มือใหญ่เลื่อนลงมาด้านล่าง นิ้วเรียวค่อยๆกดเข้าไปในช่องทางที่เต้นตุบอย่างเชิญชวนเขาอยู่
“อ๊า...อ๊ะ...”
การกระทำของคนตัวโตที่อีกคนได้แต่กำโซ่ไว้แน่น ใบหน้าซบลงกับหมอนใบโต น้ำเสียงหน้าอายถูกปล่อยมาไม่ขาดสาย
“อืม.. ข้างในฮยอกร้อนจังเลย” น้ำเสียงแหบพร่ากับตาคมที่ทอดออกมาบ่งบอกว่าต้องการมากแค่ไหน
“อ๊ะ...วะ..วอน...อ๊ะ..ฉัน..อืม..”
เสียงใสที่ร้องขอออกมา แทบจะฟังไม่ได้ศัพท์เมื่อนิ้วเรียวกดโดนจุดภายในเข้า คำพูดที่คนตัวโตเพียงแค่หยุดมือเพื่อปลดกางเกงตัวเอง จากนั้นจูบร้อนๆก็ลงมาทาบทับพร้อมความร้อนผ่าวก็สอดแทรกเข้ามาทีเดียวจนสุด ความคับแน่นบีบรัดจนซีวอนแทบจะไม่กล้าขยับ
“ฮยอก อืม..” เสียงครางต่ำของคนตัวโตที่ดังข้างหู ทำเอาอีกคนขนลุกซู่ ร่างกายก็สอดรับกับแรงกดของคนตัวโตเรื่อยๆ
.
..
.....
เสียงน่าอายดังทั่วห้องนอนกว้าง จังหวะที่เบาบางในตอนแรกก็ทวีความรุนแรงขึ้น แต่กลับเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ร่างเล็กๆกระตุกเกร็งนิดๆเมื่อรับรู้ว่าปลายทางอยู่ไม่ไกล
“วะวอน..แกะโซ่ให้หน่อย..” ร่างเล็กร้องขออย่างลืมอาย เมื่อสติตอนนี้แทบไม่เหลือ เรี่ยวแรงที่แม้แต่จะแกะโซ่ที่พันไว้หลวมๆยังไม่มี ทำให้เสียงใสเอ่ยขอออกมา จนมือใหญ่เอื้อมมาแกะให้ทั้งๆที่จังหวะด้านล่างไม่ได้ลดลงเลย
แกร๊ก!
เมื่อพันธนาการสองข้างหลุดลง แขนเรียวก็โอบรัดรอบไหล่คนตัวโต ร่างเล็กก็เริ่มกระตุกเกร็งนิดๆเมื่อปลายทางอยู่ไม่ไกล
“อ๊ะ..อ๊า...อ๊าาา” เสียงหวานเปล่งออกมาดังก้องทั่วห้องนอนเมื่อตัวเองถึงปลายทาง ท่าทางที่คนตัวโตรวบเอวเล็กเอาไว้และกดกายเร็วขึ้น
“อะอืม..”
เสียงทุ้มครางต่ำเมื่อตัวเองถึงจุดหมายปลายทาง อาการที่ทำให้ร่างเล็กๆกระตุกนิดๆเมื่อรับรู้ถึงน้ำขุ่นที่ไหลเข้ามาภายในร่างกาย
“วอนรักฮยอกนะ” เสียงทุ้มบอกพร้อมกับกดจูบบนหน้าผากมนอย่างปลอบโยน
“อืม ฮยอกก็รักวอนนะ” เสียงใสตอบคำรักอย่างน่ารักลับมา
.
...
.........
......................
...............................
......................................
TaLk: ลง 05/10/14
อ่านต่อได้ที่ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1188876&chapter=15
มาแล้ววววววว ไปอ่านกันเลยยยยยย บอกไว้ก่อน
NCนะจ๊ะ ไม่ชอบกดปิดน้ออออ แต่อาจจะไม่ดีเท่าไหร่นี่ครั้งแรกที่แต่งเอ็นซีเลย ติชมหน่อยน้าจะได้เอาไปปรับปรุง^^
______________________________________________________________________________________________
........................
........................................
.......................................................
“วะวอน จะให้ฮยอกซ้อมให้ดูที่นี่จริงเหรอ” น้ำเสียงติดจะเขินอายและไม่มั่นใจเอ่ยขึ้นมาทันทีที่เห็นสถานที่ ร่างเล็กที่เปลี่ยนชุดมาให้เหมือบนเวทีคือเสื้อยืดสีขาวบางๆกับกางเกงยีนส์ที่ขาดนิดๆก็ทำท่าจะย้อมสีตัวเองด้วยสีแดงๆซะอย่างนั้น
“ใช่ ทำไมล่ะ รู้ไหมจะเล่นบทโดนล่ามถ้าไม่ลองทำจริงๆก่อนมันจะไม่สมจริงนะ” เสียงทุ้มเอ่ยออกมาจริงจัง ขัดกับแววตาเจ้าเล่ห์ของเจ้าตัวที่คนตัวเล็กคงไม่รู้เพราะเอาแต่ก้มหน้าก้มตามองทางอื่นอยู่
“จริงเหรอ”
“จริง แต่ถ้าไม่ให้วอนดูก่อนอย่าหวังว่าจะได้แสดงชุดนี้เลย”
เสียงเข้มเอ่ยขู่สำทับ ทำเอาคนตัวขาวหน้าขึ้นสีจัดอย่างเขินอาย ก็ในเมื่อตอนนี้สถานที่ที่ซีวอนพามา ก็คือห้องนอนขนาดใหญ่ของซีวอนเองและตอนนี้ตัวเองก็ยืนอยู่หน้าเตียงขนาดคิงไซส์ หัวเล็กๆนั่นก็จินตนาการถึงสถานการณ์ที่อาจจะเกิดขึ้นต่อไปจนเลือดพากันสูบฉีดมารวมกันบนใบหน้า
“กะก็ได้”
เสียงใสเอ่ยออกมา ก่อนที่จะพาร่างของตัวเองไปนั่งบนเตียง โซ่เส้นยาวถูกมัดไว้กับขาเตียงทางหัวเตียงด้านละเส้นโดยฝีมือคนตัวโต มือขาวก็ค่อยๆเอาโซ่มาพันมือตัวเองพอหลวมๆอย่างที่ฝึกมาเป็นการเตรียมพร้อม
“เปิดเพลงให้หน่อยนะ หนึ่ง สอง เริ่ม”
สิ้นเสียงสั่งของคนตัวเล็ก เสียงเบสหนักๆแบบที่เจ้าตัวชอบก็ดังขึ้นพรอ้มกับเนื้อเพลงที่ตอกกลับใครก็ตามที่ดูถูกตนเองอย่างรุนแรง ร่างเล็กในเสื้อยืดตัวบางกับกางเกงขาดๆที่ซีวอนบอกได้เลยว่าเซ็กซี่มาก ก็ปรอยตาขึ้นมามอง ปากเล็กฮัมเนื้อเพลงออกมาพร้อมกับร่างที่โยกไปซ้ายทีขวาทีอย่างคนหมดแรง
ท่าทางที่ทำเอาคนตัวโตทนไม่ไหว ซีวอนรู้ตัวอีกทีร่างใหญ่ๆของตัวเองก็ขึ้นมาคร่อมทับอีกคนเอาไว้ เสียงเพลงเงียบลงเพราะมือใหญ่เอื้อมไปปิด ส่วนคนที่โดนทับอยู่ก็เบิกตากว้างอย่างรับรู้ถึงชะตาของตัวเองซะแล้ว
“วะวอน ฮยอกหนัก ลุกไปเลยนะ”
“ไม่ล่ะ ฮยอกก็ซ้อมต่อไปสิ เดี๋ยววอนจะทำให้ฮยอกเล่นได้สมจริงขึ้นเอง”
จบคำคนตัวโตก็กดล็อกข้อมือทั้งสองข้างเอาไว้กันอีกคนหนี ปากร้อนก็ทาบทับลงมาอย่างรวดเร็ว ทำให้อีกคนที่ตอนแรกต่อต้าน ก็เริ่มเคลิ้มตามคนตัวโตไป
“อะอืม...” เสียงครางลอดลำคอของฮยอกแจดังขึ้นเมื่อริมฝีปากร้อนไล่ลงมาตามซอกคอขาว ไรหนวดจางๆก็ขูดเบาๆทำให้คนตัวเล็กรู้สึกเร็วกว่าที่เคย
ฝ่ามือใหญ่สอดเข้าไปในเสื้อตัวบาง ลูบไปตามด้านหลังคนตัวเล็กอย่างเบามือ ริมฝีปากแสนร้ายกาจก็วกกลับมากดจูบที่ปากอิ่มของคนตัวเล็ก จนสติที่มีอยู่หลุดลอยไป ร่างกายและสมองขาวโพลนไปหมด
“อ้ะ!”
แกร๊ก !!
เสียงใสเผลอสะดุ้งออกมา ข้อมือทั้งสองข้างสะดุ้งขึ้นจนได้ยินเสียงกระทบกันของโลหะ เมื่อริมฝีปากร้อนๆของคนด้านบนเข้าครอบครองเม็ดทับทิมสีหวานตรงกลางหน้าอกโดยผ่านทางเสื้อทั้งสองอย่างไม่ออมแรงข้างราวกับว่ากลัวอีกข้างจะน้อยใจ มือใหญ่ก็เลื่อนลงไปปลดกางเกงยีนส์ตัวสวยลงมาเพียงครึ่งสะโพกเล็ก เรียวขาขาวบีบเข้าหากันแน่นตามอารมณ์ แต่ติดที่อีกคนนั่งคั่นกลางเอาไว้
“ยะหยุดทำไม” เสียงใสถามอย่างไม่เข้าใจเมื่อ คนตัวโตด้านบนหยุดทุกอย่างและผละออกมายิ้มเจ้าเล่ห์ใส่เขา
“เปล่า แต่ฮยอกสวยมาก รู้ตัวไหมว่าวอนจะทนไม่ไหวอยู่แล้วนะ”
เสียงทุ้มที่แหบพร่าไปด้วยอารมณ์เอ่ยออกมา เมื่อผละออกมาแล้วภาพที่เห็นก็คือ คนตัวขาวที่ตาปรอยๆจ้องเขา เสื้อสีขาวบางๆที่เปียกเฉพาะจุดก็ทำให้เห็นไปถึงไหนต่อไหน เรียวขาขาวที่คากางเกงไว้เพียงครึ่งสะโพก ทุกๆอย่างช่างยั่วยวนเขาจริงๆ
“กะก็ ก็ไม่ได้บอกให้ทนนิ” สิ้นคำพูดแสนน่าอายคนใจกล้าก็ได้แต่ซบหน้าลงกับหมอนใบโต เมื่อรับรู้ถึงกางเกงที่ค่อยๆหลุดออกไปทางปลายเท้า
จุ๊บ!
“พูดจาแบบนี้ อย่าหาว่าวอนไม่เตือนนะ”
จบคำพูดนั้น คนตัวโตก็ดึงเสื้อตัวบางมาไว้เหนืออก ปากร้อนก็ก้มลงจู่โจมกลางหน้าอกทั้งสองข้างทันที มือใหญ่เลื่อนลงมาด้านล่าง นิ้วเรียวค่อยๆกดเข้าไปในช่องทางที่เต้นตุบอย่างเชิญชวนเขาอยู่
“อ๊า...อ๊ะ...”
การกระทำของคนตัวโตที่อีกคนได้แต่กำโซ่ไว้แน่น ใบหน้าซบลงกับหมอนใบโต น้ำเสียงหน้าอายถูกปล่อยมาไม่ขาดสาย
“อืม.. ข้างในฮยอกร้อนจังเลย” น้ำเสียงแหบพร่ากับตาคมที่ทอดออกมาบ่งบอกว่าต้องการมากแค่ไหน
“อ๊ะ...วะ..วอน...อ๊ะ..ฉัน..อืม..”
เสียงใสที่ร้องขอออกมา แทบจะฟังไม่ได้ศัพท์เมื่อนิ้วเรียวกดโดนจุดภายในเข้า คำพูดที่คนตัวโตเพียงแค่หยุดมือเพื่อปลดกางเกงตัวเอง จากนั้นจูบร้อนๆก็ลงมาทาบทับพร้อมความร้อนผ่าวก็สอดแทรกเข้ามาทีเดียวจนสุด ความคับแน่นบีบรัดจนซีวอนแทบจะไม่กล้าขยับ
“ฮยอก อืม..” เสียงครางต่ำของคนตัวโตที่ดังข้างหู ทำเอาอีกคนขนลุกซู่ ร่างกายก็สอดรับกับแรงกดของคนตัวโตเรื่อยๆ
.
..
.....
เสียงน่าอายดังทั่วห้องนอนกว้าง จังหวะที่เบาบางในตอนแรกก็ทวีความรุนแรงขึ้น แต่กลับเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ร่างเล็กๆกระตุกเกร็งนิดๆเมื่อรับรู้ว่าปลายทางอยู่ไม่ไกล
“วะวอน..แกะโซ่ให้หน่อย..” ร่างเล็กร้องขออย่างลืมอาย เมื่อสติตอนนี้แทบไม่เหลือ เรี่ยวแรงที่แม้แต่จะแกะโซ่ที่พันไว้หลวมๆยังไม่มี ทำให้เสียงใสเอ่ยขอออกมา จนมือใหญ่เอื้อมมาแกะให้ทั้งๆที่จังหวะด้านล่างไม่ได้ลดลงเลย
แกร๊ก!
เมื่อพันธนาการสองข้างหลุดลง แขนเรียวก็โอบรัดรอบไหล่คนตัวโต ร่างเล็กก็เริ่มกระตุกเกร็งนิดๆเมื่อปลายทางอยู่ไม่ไกล
“อ๊ะ..อ๊า...อ๊าาา” เสียงหวานเปล่งออกมาดังก้องทั่วห้องนอนเมื่อตัวเองถึงปลายทาง ท่าทางที่คนตัวโตรวบเอวเล็กเอาไว้และกดกายเร็วขึ้น
“อะอืม..”
เสียงทุ้มครางต่ำเมื่อตัวเองถึงจุดหมายปลายทาง อาการที่ทำให้ร่างเล็กๆกระตุกนิดๆเมื่อรับรู้ถึงน้ำขุ่นที่ไหลเข้ามาภายในร่างกาย
“วอนรักฮยอกนะ” เสียงทุ้มบอกพร้อมกับกดจูบบนหน้าผากมนอย่างปลอบโยน
“อืม ฮยอกก็รักวอนนะ” เสียงใสตอบคำรักอย่างน่ารักลับมา
.
...
.........
......................
...............................
......................................
TaLk: ลง 05/10/14
อ่านต่อได้ที่ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1188876&chapter=15